Povijest borilačkih vještina u Koreji je vrlo duga. Najstariji dokazi su kipovi i slike pronađeni u grobnici dinastije Muyong Chong (oko 3. stoljeća p.n.e.) koje prikazuju ratnike u borbenim pozama. U to doba, Koreja je bila podijeljena na tri kraljevstva: Silla, Koguryo i Paekje. Sva tri kraljevstva su imala jake vojske (u Koguryo zvanih ‘Sonbae’, u Silla ‘Hwarang’) koje su izučavale vještinu nenaoružane borbe. U to vrijeme, vještina se zvala hwarang-do ili subak. Subak se razvio u vještinu taekkyon, koja se često koristila na vojnim demonstracijama, i na turnirima na kojima su se ratnici mogli dokazati u međusobnom nadmetanju. To posebno dolazi do izražaja za vrijeme dinastije Koryo (918. – 1392. n.e.), koja ujedinjuje tri kraljevstva, i kada se natjecanja u taekkyonu koriste u svrhu pronalaženja talentiranih novih vojnika ili čak promaknuća vojnika u časnike. Kroz stoljeća, taekkyon razvija mnogo specifičnih nožnih tehnika. Za vrijeme dinastije Joseon, konfucijanizam zamjenjuje budizam kao službena religija, i društvo postaje manje fokusirano na ratovanje i viši društveni slojevi počinju se više baviti poezijom i glazbom.
Shodno tome, taekkyon postaje zanimacija nižih društvenih slojeva i preživljava kao narodna igra sve do početka 20. stoljeća. Za vrijeme japanske okupacije Koreje, sve borilačke vještine su strogo zabranjene i taekkyon praktički izumire. Mnogo Korejaca putuje u Japan na studij i tamo se upoznaje s karateom. Po završetku drugog svjetskog rata i japanske okupacije, vraćaju se u Koreju i otvaraju škole borilačkih vještina. Neke od poznatih škola iz ovog razdoblja su Chung Do Kwan, Oh Do Kwan i Jidokwan. Škole nisu bile povezane, a vještina koju su podučavali (uglavnom varijacije okinavskog karatea) se nazivala raznim imenima: kong soo do, tang soo do, tae soo do itd.
Kroz utjecaj taekkyona, vještina poprima mnoge specifične nožne tehnike, ali se još uvijek podučava pod različitim imenima, s različitim formama, zvanjima koja nisu ujednačena itd. Među vlasnicima škola se ubrzo javlja želja za ujedinjenjem njihovih stilova u jedinstvenu korejsku borilačku vještinu. Nova vještina se isprva naziva tae soo do, ali ubrzo mijenja ime u taekwondo i počinje process ujedinjenja. 1961. je osnovan Korea Taekwondo Union kao prva udružena organizacija, koja 1965. mijenja ime u Korea Taekwondo Association, naziv koji nosi i danas.
Više o taekwondou, vještinama koje su mu prethodile i fascinantnoj korejskoj kulturi i prošlosti potražite na Wikipediji – stranice na engleskom su vrlo bogate informacijama!
Povijest suvremenog taekwondoa neraskidivo je vezana za osobu i život generala Choi Hong Hia, osnivača suvremenog taekwondoa, tako da njegova biografija u glavnim crtama predstavlja i povijest suvremenog taekwondoa. Nakon što je Choi Hong Hi (rodjen 1913. godine) izbačen iz škole zbog učešća u tajnom antijapanskom Kwang Ju pokretu, otac ga je poslao u privatnu školu Hang Il Donga. Kako je mladi Choi u svojoj 12 godini bio slabašno dijete, učitelj Han ga je stao podučavati staroj i gotovo izumrloj vještini borenja nogama, koju su nazivali tekkyon. Godine 1937. mladi Choi odlazi na školovanje u Japan. U Kyotu, kod Korejca Kima dvije godine je trenirao japanski karate i te ručne tehnike zajedno s ručnim tehnikama chuang fa (kineski boks) i nožnim tae-kyon tehnikama, postat će u budućnosti temelj taekwondoa.
Nakon školovanja u Kyotu, Choi odlazi na studij u Tokio, gdje nastavlja usavršavati tu svoju novomodeliranu vještinu borenja, te ubrzo postaje trener na tamošnjem sveučilištu. Kao student, za vrijeme drugog svjetskog rata, mobiliziran je u japansku vojsku, te poslat u Koreju u Pjongjang. Tamo sa svojim kolegama organizira Korejski studenski pokret za nezavisnost, a nakon što je otkriven i uhićen, poslan je natrag u Japan u logor. U logoru je odmah započeo s treningom i uskoro je cijeli logor postao veliko taekwondo vježbalište. Godine 1945. nakon pada japanskog carstva, Choi je oslobođen i vraća se u Koreju. U Koreji, kao jedan od organizatora južnokorejske vojske, odmah počinje s podučavanjem kako svojih vojnika, tako i američke vojske koja se nalazila u Koreji. Godine 1948. postaje instruktor u školi američke vojne policije u Seulu.
Uz vrlo brzo napredovanje u vojsci, Choi širi svoju borilašku vještinu baziranu prvenstveno na takkyonu ali ju postepeno usavršava dodavanjem više od polovice novih tehnika. Dok se nalazio na položaju komandanta 29. pješadijske divizije smještene na Cheju otocima, razvija svoju školu borilačke vještine nazvanu Oh Do Kwan (škola vježbanja na moj način) i zajedno sa svojim pomoćnikom Nam Te Hiem razrađuje i usavršava novu borilačku vještinu. Službeno, taekwondo je utemeljen 1955. godine. 11. travnja te godine grupa poznatih stručnjaka za borilačke vještine, uglednih povjesničara, lingvista i društvenih radnika sastala se i na prijedlog Choi Hong Hia, ustanovila novo ime za revitaliziranu i rekonstruiranu korejsku nacionalnu borbenu vještinu – TAEKWONDO. Na taj način suspendirana su razna imena kao što su soo bak, tae-kyon, tang soo, kwon bup i sl.
Te godine novi naziv je i službeno registriran kod tamošnjih vlasti, a taekwondo se uvodi u vojsku, škole i fakultete. Godine 1959. osnivač taekwondoa i 19 njegovih najboljih instruktora po prvi put demonstriraju taekwondo izvan granica njegove povijesne domovine na velikoj turneji po azijskim zemljama. Mnogi od tih 19 instruktora kasnije su postali osnivači taekwondoa u mnogim zemljama i svjetski poznati instruktori.
Iako je Koreja povijesna domovina taekwondoa, on danas predstavlja istinski međunarodni sport koji se vježba u preko sto i šezdeset zemalja svijeta s oko 20 milijunačlanova. Iako zbog širine organizacije predsjednik Federacije, dr. Un Yong Kim, ne sudjeluje u svakoj akciji svjetskog značaja, on je još i danas u sedamdesetim godinama života vrlo aktivan, te šalje instruktore Kukkiwona da vrse instruktažu, drže predavanja na seminarima za internacionalne instruktore koji se odrzavaju dva puta godišnje na svim kontinentima svijeta, šire predodžbu o taekwondou, a sve u znak ideala taekwondoa: dobrota, poštenje, upornost, samokontrola i nesalomljiv duh.
Godine 1972. nakon što je Choi zbog svojih političkih interesa emigrirao, odlazi u Kanadu gdje u Torontu osniva Internacionalnu taekwondo federaciju (ITF). Druga međunarodna federacija osnovana je u Južnoj Koreji, u Seulu. Ta federacija naziva se Svjetska taekwondo federacija (WTF). Sjedište Federacije je u Kukkiwonu. WTF postaje službeni sport i vještina većine vojski na svijetu, službeni sport u Južnoj Koreji i olimpijski sport. ITF zamire kao organizacija, zbog autokratizma Choi Hong Hija. U ljeto 1988. godine, taekwondo se pojavljuje na Olimpijskim igrama u Seoulu kao demonstracijski sport. 2000. godine, na Olimpijadi u Sidneyu, taekwondo (WTF) postaje službeni olimpijski sport.
Taekwondo u Hrvatskoj
Taekwondo se u Hrvatskoj prvi put pojavljuje 1962. u Rijeci, kada Dušan Kružić donosi vještinu iz Njemačke, ali se ubrzo i gasi, jer se Kružić vraća u Njemačku. Dušan Kružić prvi je stekao zvanje majstora korejskog stila u SFRJ, te diplomu instruktor Korea Tae Soo Do Karate Association. 1965/66 dobija od korejske federacije diplomu-certifikat Međunarodni instruktor (ITF).
Dušan Kružić sredinom 1960-ih vršio je prikaze korejskog karatea (Tae-Soo-Do / Tae-Kwon-Do) po Judo klubovima u Rijeci, Beogradu, Zagrebu i Ljubljani, zainteresiravši tako praktikante judo, ju-jutsu i karatea za korejske borilačke stilove.
1965. godine Tae-Soo-Do se sjedinjuje u Korea Tae-Kwon-Do Association, a certifikate i iskaznice po ovlaštenju Jhoon Rhee Tae-Kwon-Do Institute je Dušan Kružić dodijelio polaznicima njegovih seminara na kojima se inzistiralo na vještini.
Nakon Kružićevih prikaza trenirale su grupe prve generacije u Beogradu i Zagrebu, te osnovani prvi klubovi u Rijeci, Kraljevici i Crikvenici.
Šest godina poslije, 1968., majstor Park Sun Jae (tada 5. Dan) dolazi na poziv judo kluba ‘Kata’ u Zagreb i održava demonstraciju taekwondoa. Ubrzo zatim Božidar Podhraški i Nikola Pečko polažu za 1. Dan, kao prvi crni pojasevi u taekwondou druge generacije u bivšoj Jugoslaviji, te time slove kao osnivači taekwondoa u Hrvatskoj i bivšoj Jugoslaviji. Podhraški je klub doslovce prodao Pečku i otišao u Italiju, te tamo postao trener italijanske reprezentacije koju je vodio desetak godina.
Danas u Hrvatskoj ima više od 120 taekwondo klubova.
